Enflasyon, basitçe fiyatların genel düzeyinin artmasıdır. Ama günlük hayatta enflasyonu yalnızca etiketlerin yükselmesi olarak görmek eksik kalır. Enflasyon, satın alma gücünü azaltır, tasarruf davranışını değiştirir, iş dünyasının planlarını zorlaştırır ve toplumun psikolojisini bile etkiler. Yani enflasyon, sadece ekonomik değil sosyal bir olgudur.
Enflasyonun ilk etkisi alım gücünde görülür. Maaş aynı kalsa bile süt, ekmek, kira veya ulaşım artıyorsa aslında gelirimiz düşüyor demektir. Bu düşüş özellikle sabit gelirlilerde daha sert hissedilir. Çünkü harcamaların büyük kısmı zorunlu kalemlere gider ve fiyat artışından kaçmak kolay değildir. Böyle dönemlerde insanlar ya daha az tüketir ya da daha ucuz alternatiflere yönelir; bu da yaşam standardını etkiler.
İkinci etki tasarruf ve yatırım davranışındadır. Enflasyon yüksekse insanlar parayı elde tutmak yerine harcamaya veya değerini koruyacak bir araca yöneltmeye çalışır. Bu bazen toplu alım veya stok davranışı doğurur. “Bugün almazsam yarın daha pahalı” düşüncesi talebi artırır, talep artışı da enflasyonu besleyebilir. Böylece döngü kendini büyüten bir hale gelir.
Üçüncü etki üretim ve iş dünyasında görülür. Firmalar maliyetlerini öngöremediğinde fiyatlama yapmak zorlaşır. Hammadde, enerji veya kur maliyeti hızlı değiştiğinde firmalar ya fiyatı sık sık günceller ya da üretimi kısar. Bu da yatırım iştahını ve istihdamı etkiler. Çünkü belirsizlik, ekonomide en pahalı şeylerden biridir.
Enflasyonun bir diğer yönü gelir dağılımıdır. Enflasyon döneminde varlık sahipleri (gayrimenkul, altın, hisse gibi) daha iyi korunurken, sadece maaşa dayalı gelir sahipleri daha hızlı erir. Bu durum toplumsal eşitsizliği artırabilir.
Sonuç olarak enflasyon, fiyat artışından ibaret değildir; alım gücü, psikoloji ve ekonomik kararları etkileyen çok katmanlı bir süreçtir. Bu yüzden enflasyonla mücadele, sadece ekonomi yönetimi değil, toplumun refahını koruma meselesidir.